Dag 12 - wo

Al vroeg wakker geworden maar toch nog even lekker blijven liggen..ik heb tenslotte vakantie! Rond 8 uur toch maar m'n bedje uit. Start van het ochtend ritueel; koffie voor mij, ontbijtje voor Kaiju, knuffie voor PussPuss, die nog steeds elke ochtend (en middag, en avond...) trouw voor mijn keukenraam zit. Daarna, met Kaiju, een ontbijtje halen voor mij in het supermarktje bij de receptie. 

Vandaag ga ik de Nohener-Nahe-Schleife wandelen. Een wandeling die me is aangeraden door de heren van Tarifa en een wandeling die genomineerd is voor de mooiste wandeling van Duitsland 2015. Deze wandeling is bij het dorpje Nohen aan het riviertje de Nahe. Bepakt en bezakt met water (2 flesjes, 1 voor mij en 1 voor Kaiju, hoewel hij natuurlijk ook lekker uit de beekjes en riviertjes kan drinken), camera, mobiel met Wikiloc om mijn wandeling te registreren, zonnebril, tissues (tja, er zijn geen dixies onderweg..), snoepjes en m'n stok, rij ik tegen 11 uur richting Nohen. Het is een kleine 20 minuutjes rijden en ik geniet meteen al weer van het ritje er naar toe. 

Om 12 uur sta ik aan het begin van de wandeling. Ik heb er helemaal zin in omdat ik naar deze wandeling echt heb uitgekeken. Het begint met een leuke klim. Al direct kom ik bij een uitzichtpunt waar een gedenk-monument is van de oorlog. Ik geniet even van het uiticht over Nohen en ga dan weer door.

Tijdens elke wandeling is Kaiju wel een beetje mijn ogen en mijn oren geweest. Hij loopt altijd voorop dus wanneer hij stopt en zijn oren spitst, dan stop ik ook en kijk ik in de richting waarin hij ook kijkt. Tot op heden had dit nog niets bijzonders opgeleverd....tot vandaag! Kaiju's aandacht werd door iets getrokken meteen naast het pad. Hij stak z'n neus ergens in en ineens vlogen er een viertal diertjes bij hem weg. Toen ik goed keek, bleek dat hij zijn neus in een nestje vogeltjes had gestoken. Het waren Boomklevertjes. Zo schattig om 4 van die kleine vogeltjes te zien zitten op het bospaadje. Het was een duidelijk geval van 'vliegles nummer 2' want ze probeerde wat te vliegen maar kwamen nog niet echt heel ver. Eentje zat midden op het pad en nadat ik er zelf bijna bovenop ging staan, heb ik het diertje wat aan de kant gezet. Met een brede glimlach op mijn gezicht door deze schattige encounter liepen we weer verder. 

Een stuk verder was het weer raak door Kaiju's nieuwsgierigheid. Er lag een omgevallen boom op een helling en Kaiju begon me stevig die kant op te trekken. Met gespitste oren en een enorme drang om daar heen te lopen, stond Kaiju stoer voor me. Na een tijdje vond ik het welletjes en trok hem weer mee. Op dat moment kwam er over de omgevallen boom een eekhoorn aangerend. Hij rende naar het einde van de boomstronk en nam een prachtige, verre sprong naar de dichts bijzijnde staande boom. Al snel was hij verdwenen. Maar wat een mooie sprong was dat! Bedankt Kaiju, voor je oplettendheid en je vastberadenheid! We liepen weer door en toen kwam de volgende verrassing. Deze was niet dankzij Kaiju. Ik had er al wat van gehoord maar zoiets trek je dan toch een beetje in twijfel. Ik kwam bij een prachtig uitzichtpunt waar wat picknick-bankjes stonden. En daar stond het...een kast. Ik maakte de kast open en deze stond vol met kleine flesjes wijn! Het was wijn uit het Nahe-gebied en er stond een rode Spätburgunder, een witte Riesling en een rosé Portugieser. Er stonden keurig gepoleerde glazen bij (ondersteboven) en tekst en uitleg over de afkomst van de druif en hoe het werkte als je een wijntje wilde drinken. Een flesje kostte €2,50 en als je een glas had gebruikt dan moest je die weer recht terugzetten. Ik vond het op dat moment gewoon echt jammer dat ik geen wijn drink! Toch een flesje gekocht en genoten van het uitzicht met een slok water. 

Een stuk verder kwamen we bij een volgend uitzichtpunt, de Felsklipp. Van hieruit had je een weids uitzicht naar het dal  waar in de diepte een oude watermolen stond en waar een spoorbrug te zien was. Ook van dit uitzicht enorm genoten voordat we de wandeling weer voortzetten. Na een langzame afdaling liepen we een stuk langs het riviertje de Nahe. Er was een fijn rustpunt en dat was een soort van eilandje in het riviertje. Van daaruit zag ik de uitzichtpunten waar ik even daarvoor boven had gestaan; de Felsklipp en het punt met de wijnkast. Een stukje verder kon ik over een bruggetje en daar stond ik voor de oude watermolen die ik daarstraks van bovenaf had gezien. Er waren een aantal plekken op deze wandeling die je eerst van bovenaf had gepasseerd en daarna beneden langs...of andersom. De afwisseling van omgeving was tijdens deze wandeling ook weer fantastisch; van smalle bergpaadjes in naaldbossen, tot graspaadjes over weilanden en dicht begroeide bossen met veel groen. Alles even mooi!!

Tegen kwart voor 6 liepen we Nohen weer in. Voldaan van deze prachtige wandeling ploften we neer op een terrasje. Een klein lokaal cafeetje dat 'Zum Bahnhof' heet, omdat het (uiteraard) naast het treinstationnetje Nohen lag. De eigenaar was een Indische man die al 35 jaar in Duitsland was, getrouwd met een Duitse. Alleraardigst volk, ook de lokale mensen die al op het terrasje zaten. Genoten van een welverdiende, ijskoude cola en een heerlijke maaltijd en natuurlijk een bakkie ijskoud water voor Kaiju. Daarna weer op ons gemakkie teruggereden naar Oberhambach. Eenmaal thuis lekker in bad liggen dobberen, m'n blog bijgewerkt, wat tv gekeken en daarna moe maar voldaan m'n bedje ingegaan.