Dag 4 - di

Rond half 10 opgestaan vandaag. Uiteraard begon ook deze dag met een lekker bakkie koffie en ik haalde broodjes in de parkwinkel.  Kaart erbij om te kijken wat we vandaag zouden gaan doen. Ik zag dat er een forellen kwekerij in Börfink, een plaatsje op zo'n 20 minuutjes rijden, is en dat leek me ook wel een mooi gebied voor een kleine wandeling dus de keuze was gemaakt. Het was sowieso alweer een prachtige weg erheen dus het genieten begon weer meteen! Aangekomen bij Forellenhof Trauntal, bleek het hartstikke dicht...hmm, misschien had ik even de openingstijden moeten checken.. Er stonden wel allerlei info-borden dus ik ging maar eens even kijken of we dan een wandeling konden gaan maken. Tot mijn grote vreugd stonden er wandelingen aangegeven van Saar-Hunsrück Steig, waarvan ik al eerder een wandeling had gelopen (Rund um den Zauberwald) en waar ik inmiddels ook over had gelezen dat ze de mooiste en best aangegeven wandelingen hebben in het gebied. De wandeling die me meteen aantrok was de Trauntal-Höhenweg wandeling maar die was wel 12 km...Ach, dacht ik, so what, alsie mooi is dan heb ik niet eens in de gaten dat het toch best een pittige afstand is..! En wat een schitterende wandeling was het!!! Berg op, berg af, langs riviertjes, langs dorpjes, door de bossen en over weilanden. Muisjes, eekhoorntjes, vlinders en een heleboel verschillende vogels. Dichte bossen en prachtige weidse uitzichten (uitzichtpunt Vorkastell) Er was op een gegeven ogenblik wel zo'n momentje dat ik dichter bij Oberhambach was dan bij de auto waardoor ik een tikkie ontmoedigd raakte maar dat duurde niet lang. Zeker toen ik weer een plattegrond tegenkwam waaruit bleek dat ik al veel verder was dan ik dacht! We kwamen geen enkele andere wandelende ziel tegen maar dat was deze keer helemaal niet erg. Na zo'n 9-10 km zag ik voor mij uit toch een familie lopen. Tijdens een behoorlijke stijle steiging op een smal bospad kwam ik ze tegen. Vader, moeder, 2 dochtertjes en...een kinderwagen! Ik hoorde meteen dat het Nederlanders waren dus vol verbazing vroeg ik of ze het niet zwaar hadden met de kinderwagen. Toen bleek dat ze dezelfde wandeling als wij aan het doen waren...met kinderwagen! Ze konden er zelf wel om lachen maar ze gaven toe dat het behoorlijk zwaar was. De dochtertjes waren meteen helemaal weg van Kaiju en ze stelden voor dat ze maar met mij moesten meelopen. De moeder had daar duidelijk geen behoefte aan en ik zelf ook niet. Ik liet hun lekker verder rusten en liep weer door. Toen ik tegen het einde in de verte de forellen kwekerij weer zag, had ik even een euforisch momentje; Yes! I made it!!
Zeer voldaan van de wandeling, liep ik nog even rond op de forellen kwekerij en besloot toen weer richting Oberhambach te rijden. Daar stopte ik voor een lekker drankje weer bij Tarifa, waar ik de eerste dag ook al zo lekker had gezeten. Weer gezellig ontvangen door de eigenaar. Na een poosje raakte ik aan de praat met een wat oudere man die me zei te herkennen van het cafeetje bij de uitzichttoren (dag 1). "Een blonde vrouw met een hond, die vergeet je niet snel", zei hij. Ik werd uitgenodigd om zondag naar dat café te komen omdat ze op zondag altijd de grill aanzetten en ze konden natuurlijk grillen als de beste! We spraken over de prachtige wandelingen in de buurt en ineens liep hij weg. Hij kwam terug, samen met de eigenaar en een hele stapel folders. Ze lieten me een paar wandelingen zien die zeker de moeite waard zouden zijn. Zo aardig!! Na een hapje en een drankje wilde ik naar 'huis'. Bij het vertrekken vertelde de eigenaar dat hij tot de 26e gesloten zou zijn omdat hij zelf, voor de echte drukte begon, ook nog even op vakantie ging. Jammer, want dit was wel een plekkie waar ik graag nog wat vaker had willen komen.
Eenmaal thuis ging ik ff lekker douchen en toen voor de tv op de bank. Rond 12 uur was ik zo moe dat ik naar bed ging. Op dat moment hoorde ik geluid bij het keukenraam. Omdat het huisje half op een berg staat, grenst het keukenraam aan de grond. Ik deed voorzichtig het gordijn open en zag in het licht van het huisje naast mij een gedaante staan. Ik dacht dat het Pusspuss (zo noem ik de kat die inmiddels 2-3 keer per dag bij me langs komt..) was die iets stond te eten. Toen ik nog eens goed keek, klopte het profiel helemaal niet; de oren waren te groot en het lijf te lang en te smal... Het was een vos!!! Wow!!! Hij deed een stap naar voren en toen zag ik ook zijn weelderige staart. Hij liep nog dichter naar het raam en stond op ongeveer een halve meter van het raam. Ik stond met ingehouden adem tot Kaiju het ook doorkreeg dat er iets was en begon te blaffen. De vos keek op en liep toen langs mijn raam weg. Ik liep snel naar de slaapkamer op een verdieping hoger en zag vanuit dat raam nog net zijn staart verdwijnen in de duisternis. Wow, wat een prachtige ervaring! In bed nog maar even gelezen in m'n spannende boek en toen uiteindelijk lekker in slaap gevallen.